Turkije in

De grens, eindelijk we zijn er. Even een visum kopen voor 25 Turkse lira en het eerste hokje is na het stempelen gepasseerd. Daarna in de rij wachten voor controle. Enkele campers voor ons moeten alles uitladen. Als wij aan de beurt zijn kijkt de douanier binnen en vraagt aan Erna om de kleding kast open te doen. Hij ziet wat er in zit, maakt een wegwerp gebaar en laat ons doorrijden. Ik kan er wel om lachen en Erna zegt dat het wel onze goede kleren zijn. Daarna nog een hokje om de auto te registreren zodat hij niet in Turkije verkocht wordt, en dan nog een keer de paspoort controle, we zijn in Turkije. Later horen we dat ons uurtje aan de grens ook langer had kunnen duren met een complete scan van de camper.

De eerste nacht doorbracht in een natuurpark in de buurt van Bigali door gebrek aan campings. Er was een camping, nou ja meer een parkeerterrein voor 10 euro., we probeerde nog af te dingen maar de eigenaar was onvermurwbaar en wij eigenwijs.
De volgende dag oversteek van het Europees deel naar Aziatisch deel, met een klein pontje van Kiribati naar Çanakkale.

De egeïsche kust.
Troje.
Was leuk is natuurlijk bekend uit elk geschiedenis boekje. Ze hadden het paard op ware grote nagebouwd waar je in kon klimmen. De opgraving was wel leuk maar onze vlg. Stop in Bergama (Pergamum) was indrukwekkender. De grote Akropolis van Pergamum is gesticht in de 8 eeuw v C Door Eolische Grieken. Ik zal niet teveel uitweiden uit de geschiedkunde, vooral het steile theater en de tempel van Trajanus en het uitzicht op de stad Bergama en de wetenschap dat naar beneden met de fiets iets of wat gemakkelijker zou gaan dan naar boven.
De volgende site is het Asklepion , een heel oud ziekenhuis, ook hier weer heel veel stenen. Vooral de uitleg maakte veel goed, daardoor werd het interessant.
In Bergama terug naar de camping.

De vlg. Dag zijn we naar Efeze gereden, deze site was geweldig we hadden het goed opgebouwd qua interessante sites zeg maar.
Efeze is rond 1000 vC. Door de Grieken gebouwd. Volgens ons reisboek zou je aan 2 uur genoeg hebben om alles te zien, dat is ons niet gelukt, we zijn zo een halve dag aan het bewonderen geweest. Vooral de bieb van Celsus en een overkapte opgraving van het huis van Julius Gaius. Verder was het heerlijk struinen door de oude straatjes van de stad je kon met een beetje fantasie de stad levend maken en je zelf voor stellen hoe het een paar duizend jaar geleden eruit zou hebben gezien, het was daar in die oude straatjes wat rustiger, er waren in de vroege ochtend al veel toeristen, vooral in de hoofdstraat om al dat moois te bewonderen.

Onderweg zijn enorm veel zwerfhonden, hele families met pups leven in en rond de ruïnes, de toeristische dorpen en steden. In de ochtend liggen veel aangereden honden langs de kant van de weg. Kom je een paar uur later zijn ze opgeruimd. Zelf hebben we met enige moeite een hondje op de snelweg kunnen ontwijken. Sommige honden liggen zelfs op straat tussen geparkeerde auto's te slapen. De meeste honden zijn erg schuw, ze zijn denk ik gewend om verjaagd te worden.

Op naar Pamukkale er zou een camping in het dorp zijn. De bedoelde camping was gesloten een ander open maar was een vieze kleine parkeerplaats. Onderweg hadden we een bordje met camping 5km gezien. Ik blij dat we de stijle weg omhoog rijden, Ed nog veel meer, blijkt dat naast de camping een startplaats om te parapenten ligt.
het uitzicht was grandioos in de diepte voor ons lag Pamukkale, de beheerder en eigenaar ontzettend vriendelijk en hartelijk.
Wat wil je nog meer.......... Nou een verrassingsparty voor mijn verjaardag. Ed had dus een echt Turks etentje georganiseerd op de camping met de hele Turkse familie. Als toet een heuse verjaardagstaart en kaarsjes 1 kaarsje te weinig, ipv 18 waren er 17 kaarsjes