van Karatepe naar Safranbolu

Weer geweldige uitzichten van Karatepe naar Katha. Het houd nooit op, zo wisselend om elke bocht veranderd het landschap. We zijn nu dicht bij de grens met Syrië, er is ook meer militair verkeer op de weg. Politie loopt hier met flinke geweren rond. Onderweg zie je ook grote tentenkampen met vluchtelingen. Heel veel meer merk je hier niet van de oorlog in Syrië. Er is ook nog een auto bom ontploft bij de grens vlak waar wij waren, gelukkig waren we alweer weg.

Hier in Kahta wonen bijna alleen Koerden, trots op hun afkomst, kennen wij eindelijk een paar woorden Turks wordt dat ook nog eens vertaalt in het kurdisch. Verwarring alom dus. Maar wel leuk.
kinderen komen voordat ze naar school gaan nog ff engels praten, zo kunnen wij ook Turks oefenen.
In en rond toeristische plaatsen wordt redelijk toepasselijk Engels gesproken, daarbuiten bijna niet, is dus handen en voeten werk. Het busje krijgt nog steeds veel bekijks, onderweg wordt getoeterd en gezwaaid, en krijgen veel aanspraak als we ergens stil staan, de meeste mensen houden van oude auto's

Vandaag heel luxe een tour geboekt naar Sanliurfa en Göbekli Tepe. Morgen naar Nemrut Dagi .
We staan op camping comagene in Kahta. Irfan de eigenaar is een klein mannetje maar met erg grote dollartekens op zijn netvlies gebrand. Bij hem hebben we de tour geboekt, van andere camperaars en Achmet van camping Panorama wisten we de prijs.
De chauffeur Murat, houdt wel van racen zoals een Turk dit geval een Koerd. Maar wel heerlijk zo een dagje achterover leunen, onderweg zien we pistache bomen en tabaksvelden.
Eerst naar Göbekli Tepe, een opgraving waarschijnlijk de oudste ter wereld en zeker de meest intrigerend van Turkije. Hij schijnt 12000 jaar geleden gebouwd te zijn te tijden dat de mens nog een jager verzamelaar was. Met een beetje fantasie kon je jezelf voorstellen hoe dat het eruit zou zien. Een man uit nieuw Zeeland was "not amused" hij had een complete opgraving verwacht, kwam hij speciaal naar Turkije om deze opgraving te zien. Er stonden houten palen ed. in en om de opgraving om het dak te ondersteunen.
Toen naar Şanliurfa de plaats waar profeet Ibrahim (Abraham voor de katholieken aardsvader) geboren zou zijn en onder gedoken in een grot tot zijn 10e jaar.
Was erg indrukwekkend vooral de moskee en de verhalen eromheen. Maar de bazaar was het allerleukst, lekker struinen tussen de kraampjes en heerlijke Köfte gegeten, specialiteit van de omgeving.
In de avond uitgenodigd om een feest mee te vieren, een vriend van Irfan was jarig een trakteerde met een etentje. Een heel lam in een enorme pan, had al heel de middag op het vuur gestaan, wel bijzonder zo een heel lammetje in de pan te zien liggen, maar ook heel lekker.

Volgende dag naar Nemrut Dagi. Eerst de site Karakús-tumulus een grafzerk opgebouwd met losse stenen tot een enorme heuvel. Verderop de weg af een monumentale Romeinse brug. Vooral een nestje jonge puppy's trok mijn aandacht, de brug was ook mooi en de rivier die uit de kloof kwam gestroomd.
Daarna naar Nemrut Dagi, de top ligt op 2150 mtr. hoogte.een schitterend heiligdom met stenen hoofden, een van de bekendste bezienswaardigheden in Turkije. We wilde graag met ondergaande zon het complex bewonderen. Hoe dichter we bij de top kwamen werd de bewolking steeds dikker. Het laatste stuk moesten we lopen naar de top, het begon te hagelen te regenen te onweren het was ijskoud. Geen hand voor ogen te zien. De hele site in mist gehuld, uiteindelijk is het gestopt met regenen maar het wordt snel duidelijk dat wij geen zonsondergang gaan zien.
Loste de mist een beetje op en zag je iets, het was wel heel indrukwekkend.
De gids die met ons mee was, wist ons niet meer te vertellen dan wat er In het boekje stond, op vragen wist ie geen antwoord. Dat was niet volgens afspraak. We zouden een goede ervaren gids meekrijgen.
Achteraf hadden we de route makkelijk met de camper kunnen maken de weg naar Nemrut is geheel verhard, weleenswaar een stijle weg maar goed te doen. Onze informatie dat de weg stijl en slecht zou zijn klopte dus niet. Boven kon je makkelijk overnachten met de camper.

De volgende dag terug gereden naar noord-cappadocia, Yozgat. Het natuur park Çamlik bovenop de berg die over Yozgat uitkijkt Hele bijzondere bomen en een enorme picknick plaats, zaterdag dus druk. Nog voor we stil stonden was er al thee ingeschonken. Yunus, een oud olie-worstelaar sprak alleen Turks maar we hebben de hele avond met hem gekletst. Heerlijk overnacht in het park en gewekt door minimaal 20 Imans die de ochtend groet brachten. In de ochtend een lekkere wandeling naar de top gemaakt. Daarna yozgat het plaatselijk museum bezocht, een enorm mooi ottomaans huis met een geweldig museum. Er lagen een aantal sarcofagen van keramiek gemaakt, heel apart. Het gebouw was erg mooi gerestaureerd en het bezoeken van het museum is echt de moeite waard. Het stadje op zich was nier echt bijzonder.

Onderweg naar Bogazkale krijgen we een enorm onweer op ons dak gevolgd door een flinke hagel bui.
Wij kiezen in Bogazkale voor de camping Askioglu., boven de Başkent camping, we hadden al kennis gemaakt met de eigenaar in het informatie tentje voor we in Bogazkale aankwamen. Het informatie punt bleek een ordinaire tapijt verkoop te zijn, en de camping eigenaar van Baskent liep ook binnen, was een onaangename man.
Nog ff in het dorpje naar het museum geweest, ook hier weer reuze interessant. Er was veel keramiek tijdens de opgraving naar bovengekomen en veel was in goede staat. Vooral een meters hoge pot met daar een soort stierenkop op. Helaas was het niet toegestaan om foto's te maken.
De vlg dag weer een heerlijke rustdag, lekker niets doen. Nog ff bijgeklest met een enthousiast Duits echtpaar die ook door Turkije met de camper rondreist. Altijd fijn tips over en weer.
Zo zag je in het oosten geen campers, hier staan er wel 5. Cappadocia is toch weer iets meer toeristische.

De vlg ochtend al vroeg naar Hattuşas. Opgraving van koningsstad rond 2000 vc. Van de Hettietsise beschaving. De koning is getrouwd met dochter van Ramses II, zo ontstond samenwerking met Egypte Erg mooie opgraving. Bij de opgraving zien we vrouwen iets uit het gras peuteren, ik denk blaadjes van paardebloem, waarschijnlijk voor het avondeten.
In de middag naar Amasya een mooi vriendelijk stadje met rots graven en ottomaanse huizen, bovenop de berg een kasteel. In Amasya ook weer erg mooi museum, ook hier weer veel keramiek, heb weer wat ideeën.

Onze volgede stop is op Camperplaats Merzifon, volg de borden naar het meer Yedicur Baraji vanaf de E80 Iets voorbij Suluova, de picknick plek aan de rechterkant met vijver. Een picknick plek waar in de nacht beveiliging is, we noemden de beveiliger de FBI. Ook hier weer voor we goed en wel staan, thee en een avond Turks oefenen, dmv zus in Arnhem zij vertaald via app naar Ned. en andersom. Grappige manier van communiceren. Ingeslapen met concert van groene kikkers en een nachtegaal. Zonder gewekt te worden door de "wake up call" vd Iman, ook fijn een keer.
De watermeloenen zijn rijp en de heerlijke kersen en nectarines, ook "erik" maar die vinden we niet lekker.
Een rat of dikke muis is zich vol aan het eten onder de motorkap, we krijgen hem niet zomaar weggejaagd. Na een eind rijden horen we hem niet meer rond rommelen., gelukkig.
Rijstvelden overstekend wild, schildpad, koe, hond zelfs een Jakhals hebben we gezien. Maar ook slangen en hele mooie gekleurde kevers en een hagedis met blauwe kop. Deze laatste bleef ff zitten om mooi op de foto te komen.

Doorgereden naar Sinop, door de groene bergen naar een mistige kust. Sinop zelf viel ons erg tegen. Niet een mooie havenstad zoals we verwachte, maar gewoon een drukke sfeerloze stad aan de kust.
Verderop gezocht naar een kustcamping "Marti" de camping is moeilijk te vinden, doordat er een nieuwe weg is aangelegd zijn de borden weggehaald, en zoals echt Turks gebruik komen in de toekomst misschien nieuwe, wordt aan gewerkt. ;-) Voordat je Sinop binnenrijdt, linksaf richting vliegveld, voor het vliegveld rechts de kustweg op, ff doorrijden ligt de camping rechts. Het ziet er wat verouderd uit, maar je kunt er heerlijk warm/heet douchen.
We waren vast van plan om 1 dag te blijven op de camping, maar het werden er 3. Orhan de eigenaar vond het wel grappig om elke ochtend de camper er nog te zien staan, bij ons duurt 1 dag soms heel lang.
In de buurt is het heerlijk fietsen door het groene woud. De kust is echt te vergelijken met "Costa de Verde" in noord Spanje.

We vervolgen de kustweg naar Amasra, we doen twee dagen over 300 km. met een overnachting in Cide. Door de eindeloze bochten, spectaculaire uitzichten, waar we voor stoppen, idyllische dorpjes met prachtige baaitjes en alle kleuren groen die je jezelf maar kunt voorstellen is het echt de moeite waard. We vonden vooral het stuk vanaf Cide naar Amasra het allermooist.
De overnachting in Cide hebben we bij een tankstation gedaan, dat was niet voor herhaling vatbaar.
maar we wilden graag vis eten in Cide en daarna niet meer verder rijden omdat het donker werd.
De hele nacht komen er mensen tanken, dat is nog niet heel erg.....maar auto's wassen?? banden oppompen, herrie schoppen, wegraces houden, blaffende honden , en niet te vergeten de wake up call om 4.30
Al met al erg slecht geslapen.
Een kilometer of 10 verder, zagen we een weggetje naar beneden naar een rustige picknick plek, aan de kust met een klein tentje, DAT zou een prima camperplaats zijn geweest.
Langs de weg staan daling of stijging bordjes met10%, te pas en te onpas ik denk dat de andere bordjes waren uitverkocht. Ook, hier wordt overal flink aan de weg gewerkt, over een paar jaar kun je razendsnel de kustweg verkennen, maar of dat de romantiek te goede komt, betwijfel ik.

Vandaag hangen de Vlaggen halfstok vanwege mijnramp in Some. Gelukkig merken we niks van de onrust die schijnbaar in de grote steden er wel is.
Amasra is een erg op Turken gerichte toeristen plaats, een beetje zoals bij ons Volendam zonder de Japanners dan.
Maar wel erg leuk om mee te maken het is zondag dus extra druk vandaag. Het stadje ligt onder aan de zee en wordt omsloten door twee baaien. Na een dik uur en een portie van de beroemde mosselen, hebben we het wel gezien, het wordt ook steeds drukker. Vlug weer op weg.

doel van de rit is Safranbolu een dorpje met ottomaanse houten huizen die door de unesco zijn benoemt. De bedoeling is om bij een grot te overnachten dicht bij Safranbolu in de ochtend de grot te bezoeken en dan naar de stad te rijden maar zoals alle plannen zijn het plannen en hoeven dus niet uitgevoerd te worden. We kunnen de grot niet gevonden krijgen, ergens hebben we een bordje richting grot "bulak mencilis mağarasi" zien staan, maar daarna niet meer, ik heb ondertussen maar van bestuurders plaats gewisseld, de weg wordt wel erg slecht, stijl en door kleine dorpjes met overhangende daken, een beetje te avontuurlijk naar mijn zin.
We vragen de weg aan een paar dorpsbewoners, een jongen bied aan mee te rijden om de weg te wijzen, helemaal in zijn nopjes om in deze mooie camper te mogen zitten, een probleem het enige engels wat hij spreekt is "yes"
Na een toch nog lange rit komen we bij de grotten, hoe dacht hij terug te gaan, hij dacht aan lopen, wij dachten van niet. We hebben hem bijna moeten ontvoeren, maar we stonden erop hem terug te brengen.
Hij blijkt in een hotel in Safranbolu te verblijven, te studeren in Safranbolu en te werken. Hij timmert de huizen in Safranbolu weer tot ze goed in elkaar zitten, we moeten mee op thee.
Of hij ons mag rond leiden in de oude stad. Murat spreekt dus geen woord engels en wij erg weinig Turks, het is dus handen voeten en Turks woorden boekje, maar wel heel erg lief en vriendelijk en ook erg leuk natuurlijk. Maar we zien de oude stad, bazaar en komen op plekken waar maar weinig toeristen komen en we moeten Murat zijn timmerwerk bewonderen natuurlijk. Na afloop willen we hem uitnodigen mee te gaan eten, we kunnen hemel en aarde bewegen hij gaat alleen mee eten als hij mag betalen. Dat gaan we dus echt niet doen. Op een terrasje lukte het ons ook al niet de rekening te betalen de ober accepteerde ons geld niet maar nam dat wel van Murat aan. We hadden voor hem iets lekkers gekocht ook dat wilde hij persė niet hebben. We hebben afscheid van hem genomen en in de toekomst als hij in Nederland komt is hij bij ons te gast natuurlijk.

Op de weg omhoog zagen we een camperplaats, aan de rand van de oude stad, het was te laat de slechte weg naar de grot te rijden we wilden toch wel graag eten, en de vlg dag wilde we wel een keer naar de hamam, deze camper plek komt als geroepen dus.
We staan heerlijk in het zonnetje alle andere camperaars zijn al weer weg.
in de late namiddag lekker naar de hamam, is helemaal anders dan de sauna bij ons. Deze hamam had gelukkig een man en vrouw kant, de meeste die we hebben gezien hebben éé n kant en vrouwen en mannen tijden, waar de tijd dat de man kan gaan vaak uitgebreider is dan voor de vrouw, soms zelfs is de vrouw helemaal niet welkom. Maar hier dus wel. Je krijgt een eigen kleedkamer, een doek deze sla je om, dan ga je zo'n
20 min. Jezelf overgieten met heet water, dan krijg je een schrub beurt, dan gooit ze een grote handboek met schuim over je heen en gaat je masseren. Je haren worden gewassen, afgespoeld met koud en warm water en schoon is klara. Er is ook nog een sauna, daarna douchen, een weldaad voor lichaam en geest.
Nog lekker aan de bqq, maar waar is het rekje,,,,,, ligt nog bij de vorige camping.
Vandaag eens iets anders op het menu dan alleen aubergine, parika, uien, tomaten en kip, in een grote supermarkt vond ik zomaar garnalen, weleenswaar uit de diepvries. De winkels en marktjes hebben niet een zo uitgebreid aanbod aan groenten en vlees dan wij gewend zijn. Vlees is meestal kip in verpakking, dat gaat nog in de camping pannetjes, maar een half koe of lam is wat lastiger. Soms koop ik wel een een pakje vlees waar we geen vertaling bij gevonden krijgen, ik bak het, we eten het op en meestal smaakt het wel. Maar wat het was..... geen idee.

Morgen gaan we weer verder op zoek naar bijzondere plaatsen, bijzondere momenten en bijzondere ontmoetingen.
Lieve groeten Ed en Erna